Hoşgeldin Bebeğimiz

Bir bahar sabahında tanıştık seninle Hoşgeldin… Gerçeği söylemek gerekirse o kadar heyecanlıydık ki sana kavuşacağımız için hava nasıldı onu bile hatırlamıyoruz aslında; ama mevsim bahar, hayat bahardı…

Küçücük ellerini ilk tuttuğumda şuana kadarki güzel dediğimiz hayatımızın aslında ne kadar eksik olduğunu anladık…Hayatımızı dolduran meğer senin minik ellerin, masum yüreğinmiş…

Bir gülücükle dünyanın bu kadar aydınlanacağını kim bilebilirdi ki?
Ya da bir damla gözyaşının insanın yüreğini bu kadar yakacağını?
Anne babalar derler hep evladının saçının teline, tırnağının ucuna zarar gelse bizim canımız yanar diye.. O zaman belki bu kadar anlam ifade etmiyordu bizim için bu cümleler.. Hı hı, evet diye kafa sallayıp geçiştirdiğimiz bu ve benzeri sözler aslında ne kadar gercek ve ne kadar içten söylenmiş sözlermiş.
Bazen ne kadar empati kurarsanız kur un anne ve babayı anlayamazsınız; çünkü kendinizi onların yerine koyup belki onların açısından düşünebilirsiniz fakat onlar gibi asla hissedemezsiniz!

İnsanın 30 yıllık düzeni, öncelikleri bir günde değişebiliyormuş, senin gelişinle hayat bize bunu öğretti.. Şimdiye kadar ki, anne, baba, kardeş, eş,yeğen vs olan hayatındaki öncelikli kişiler listesinin en başına “evlat” olarak geldin kuruldun.
Öyle bir duygu ki yaşattığın normal hayatta direnemeyeceğin uykusuz gecelere, açlığa, yorgunluğa dayanma gücü veren güç kaynağımız oldun.
Seninle zaman geçirirken insan aslında kendinden geçiyor, senin minik dünyanın penceresinden bakmayı öğreniyor, seninle büyüyoruz!

Kısaca minik kelebeğim, hayat bizim için artık senden önce ve senden sonra olarak ayrılıyor..iyi ki geldin, hoşgeldin!

Not:Allah hiçbir çocuğu anne babasız bırakmasın, hiçbir anne babaya da evlat acısı göstermesin..